Dzień dobry! Witam serdecznie wszystkich małych i dużych miłośników książek i zapraszam na nasze kolejne, lutowe spotkanie! Od czego je zaczniemy? Od krzyknięcia: Hurra! Nareszcie nadeszły długo oczekiwane ferie zimowe! Możemy odpocząć od sprawdzianów i korzystać z dobrodziejstw wolnego czasu i zimy - lepić bałwany, jeździć na nartach i sankach, ślizgać się na łyżwach. A gdy zmęczone tą aktywnością mięśnie będą domagały się chwili przerwy, pomyślmy o innym treningu - gimnastyce szarych komórek! Aby je rozruszać, proponuję Wam lekturę wyjątkowej (jak jej tytuł) książki Pawła Beręsewicza „A niech to czykolada!”.
 |
Paweł Beręsewicz Książkę możecie wypożyczyć |
Wyobraźcie sobie świat bardzo podobny do naszego, w którym nie ma miesięcy ani lat a czas odmierzany jest następującymi po sobie okresami Pustki i Obecności. Co jakiś czas nad miasteczkiem zwanym Zylirią pęka niebo, a przez powstałą w ten sposób szczelinę wsuwa się olbrzymia ręka w rękawiczce w kratę. Ta ręka na rynku miasta kładzie jakiś okaz biżuterii monstrualnych rozmiarów - wielki zegarek, potężny pierścionek albo obrączkę, bransoletę jak tory kolejowe, broszkę wielkości stawu itp. i zostawia ją na dwa dni podczas których mieszkańcy Zylirii świętują Obecność. Po upływie tego czasu ręka pojawia się ponownie, tym razem po to, aby Rzecz zabrać. Wtedy w Zylirii następuje okres Pustki. Zapytacie pewnie, po co ręka pojawia się i znika? Niestety, nie wiem tego ani ja, ani mieszkańcy miasta, nie wiedzą tego nawet zyliryjscy naukowcy, którzy od wielu lat usiłują odkryć system kierujący kolejnymi Zjawieniami. Zresztą, sami powiedzcie, czy koniecznie trzeba znać odpowiedź na każde pytanie? Czy takie próby rozebrania rzeczywistości na czynniki pierwsze nie są czasami niebezpieczne? „Niebezpieczne?” zapytałby z niedowierzaniem zyliryjski chłopiec o imieniu Ole i zaraz krzyknąłby: „Ależ skąd!” Bo trzeba wam wiedzieć, że Ole bardzo chce zmienić zyliryjską rzeczywistość - wyeliminować zupełnie okresy Pustki i sprawić, by w jego miasteczku wiecznie świętowano Obecność. W tym celu musi zrobić wszystko, by Rzecz pozostała w mieście na zawsze. Wpada więc na pomysł, by stworzyć bardzo wierną replikę zegarka, jaki pojawił się na zyliryjskim rynku (inni nazwaliby ją po prostu podróbką), którą zamiast oryginału zabrałaby ze sobą ręka z chmur...
Kochani, a teraz wróćmy do Polski, do pewnego warszawskiego więzienia. W jednej z wielu ponurych cel z zakratowanymi oknami siedzi zamknięty Maestro Bombalini. Bombalini to sceniczny pseudonim pana, który naprawdę nazywa się Józef Tompor i kiedyś był słynnym iluzjonistą. Wychodził na sceny na całym świecie i pokazywał licznie zgromadzonej publiczności rozmaite sztuczki ze znikającymi przedmiotami, wyskakującymi z kapelusza królikami, a może nawet (choć nic o tym w książce nie napisano) z przecinaniem ludzi na pół... Ale to nie króliki ani przecięci widzowie przynieśli Bombaliniemu największą sławę, a jego czarny cylinder. Wyobraźcie sobie, że ręka pana Józefa mieściła się w kapeluszu aż do przedramienia, tak jakby w ogóle nie było w nim dna i nawet on sam nie potrafił wytłumaczyć, dlaczego tak się dzieje. Dodajmy przy okazji, że wszelkie sztuki biżuterii, jakie Bombalini wkładał do magicznego kapelusza, zawsze nieuszkodzone wracały do prawowitych właścicieli. Do czasu... Pewnego razu Maestro Bombalini dawał pokaz swoich umiejętności w pałacu samej Królowej Angielskiej. Zaprezentował tam oczywiście popisowy numer z cylindrem bez dna, do którego schował wysadzany brylantami zegarek Królowej. Jakież jednak było zdziwienie Bombaliniego, gdy jego dłoń odziana w kraciastą rękawiczkę wyciągnęła z kapelusza nie królewską biżuterię a podróbkę, z której najpierw odpadło zapięcie bransolety, potem wskazówki, a na końcu sztuczne brylanciki... (Już odgadliście, co się stało? Tak! Królewski zegarek został w Zylirii - kraju na dnie magicznego cylindra Bombaliniego, a magik wyciągnął replikę przygotowaną przez Olego!).
Kochani, ale to jeszcze nie koniec... Chcecie wiedzieć, jak potoczyła się historia Rzeczy, Olego i Bombaliniego - przeczytajcie książkę „A niech to czykolada!”.
Moi drodzy, czym byłoby nasze spotkanie bez tradycyjnie kończącej go łamigłówki? Myślę, że wasze szare komórki są tak rozruszane po lekturze książki Pawła Beręsewicza, że bez trudu uporacie się z lutowym zadaniem.
Poniżej sześć nakryć głowy charakterystycznych dla różnych zawodów (nie ma tylko cylindra magika) oraz sześć nazw profesji, których przedstawiciele je noszą. Trzeba powiązać nazwy zawodów z nakryciami głowy, ale to łatwiejsza część zadania. Bowiem obok nazw widzicie cyfry. Z każdej nazwy zawodu wybierzcie tę literę, którą wskazuje cyfra (np. kominiarz (4) – „i” bo czwartą literą w wyrazie kominiarz jest „i”). Poszczególne litery czytane w kolejności określanej przez rysunki utworzą hasło - rozwiązanie łamigłówki. Wpiszcie je w formularz i wyślijcie do Krośnieńskiej Biblioteki Publicznej. Jak co miesiąc wśród autorów prawidłowych odpowiedzi rozlosujemy nagrody książkowe.
Moi Drodzy, pora kończyć nasze spotkanie. Życzę Wam świetnych ferii i udanego powrotu do szkoły. Przypominam, że spotykamy się już za miesiąc, na początku marca, by przeczytać wspólnie kolejna fantastyczną książkę. Do zobaczenia!
Parę słów dla dorosłych
Książka Pawła Beręsewicza „A niech to czykolada!” została nagrodzona w II edycji Konkursu Literackiego im. Astrid Lindgren. Autor umiejętnie łączy w książce elementy powieści fantastycznej i realistycznej, i zachęca młodego czytelnika, by sam szukał rozwiązania zagadek pojawiających się na kolejnych stronach. Jednocześnie chcemy zwrócić uwagę, że rzeczywistość Zylirii może stanowić źródło wielu tematów do rozmów z dzieckiem na temat pracy i bezrefleksyjnego dążenia do sukcesu. Dlatego zachęcamy do wspólnej lektury.
