W 100. rocznicę śmierci Gustava Klimta KBP zorganizowała wystawę poświęconą jego malarstwu pt. „Zbliżyłeś się do ideału natury”.
G. Klimt był jednym z najbardziej znanych artystów przełomu wieków, okresu artystycznej rewolty i odnowy, czasu narodzin modernizmu i art nouveau, dekadentyzmu i wybujałego, wyrafinowanego erotyzmu w sztukach plastycznych i w literaturze.
W twórczości Klimta najlepiej bodaj wyraził się duch epoki. Żaden inny artysta tego formatu nie był tak otwarcie oddany kultowi Erosa, a nade wszystko kobiety – jako muzy, kobiety fatalnej, przedmiotu erotycznego pożądania i najwyższego spełnienia.
Sztukę Klimta wzbogacała ponadto walka pomiędzy dwiema przeciwstawnymi tendencjami – dążeniem do przedstawiania scen erotycznych w sposób naturalistyczny oraz nieodpartą skłonnością do zapełniania płótna wspaniałymi, wyszukanymi motywami dekoracyjnymi.
Klimt urodził się w lipcu 1862 roku w Baumgarten na przedmieściach Wiednia.
Jego ojcu, czeskiemu emigrantowi, nie udało się osiągnąć sukcesów w zawodzie złotnika-rytownika, dzieci Klimtów wyrosły w biedzie. Gustav zakończył edukację szkolną w wieku 14 lat, ale zdołał zapisać się do Kunstgewerbeschule (szkoły sztuk pięknych i rzemiosła).
Był tak zdolnym uczniem, że zaczął otrzymywać zamówienia na swe prace zanim jeszcze ukończył szkołę. Wraz z bratem Ernestem i malarzem Franzem Matschem otworzył wówczas pracownię dekoracji ściennych. Firma Klimt-Matsch zrealizowała w 80. i 90. latach kilka zamówień na dekoracje nowo budowanych wielkich gmachów publicznych.
Trzydziestokilkuletni Klimt uznawany był za wybitnego malarza i dekoratora.
W roku 1897 został jednym z założycieli ugrupowania Wiener Sezession, skupiającego artystów, którzy pragnęli zerwać z obowiązującymi konwencjami sztuki akademickiej.
Klimt był pierwszym prezesem Secesji, nadal cieszył się dobrą opinią dekoratora. W 1900 roku zaprezentował pierwszy z serii plafonów do Auli Nowego Hallu Uniwersytetu w Wiedniu. W „Filozofii”, tak jak w późniejszych „Medycynie” i „Prawie”, stworzył wstrząsającą, ponurą wizję losów człowieka. Wywołało to burzę protestów. W gruncie rzeczy nie miał natury buntownika, zawsze unikał rozgłosu. Bardzo intensywnie pracował, był rozchwytywany jako portrecista. Był artystą, który żył w swoim własnym świecie tworząc barwne, pełne zmysłowości obrazy; nawet wybuch I wojny światowej zdawał się nie mieć wpływu na jego sztukę.
Na wystawie, która będzie czynna w styczniu w Wypożyczalni Głównej KBP, można podziwiać piękne reprodukcje jego prac. Zapraszamy do obejrzenia i sięgnięcia po albumy z pracami artysty, znajdującymi się w Czytelni KBP.
Poprawiono: czwartek, 04, styczeń 2018 14:37
